Geef me de tijd om te redden wie ik ben

Counting Crows & Bløf – Holiday in Spain

Toen de politie mij vier jaren geleden in de nacht wakker maakte vanwege een brand, kon ik maar aan één ding denken en dat was mijn paspoort. Ik vloog in die levensfase vaker dan dat ik in een bus zat en had die bewuste nacht ook heel wat weekendtripjes in mijn agenda gepland staan. Het afgelopen jaar heb ik vijf tripjes met mijn paspoort gemaakt. Behalve naar Portugal, ging ik naar de parkeergarage van het UMC, de GGD XXL bij de Jaarbeurshallen en twee keer naar een schimmig industrieterrein waar ik in het pre-Covidtijdperk een keer was geweest omdat ik verdwaald was en toen besloot nooit meer terug te komen. Bij de laatst genoemde vier trips werd het negatieve iets positiefs en bij de eerste trip het positieve iets negatiefs. Tijdens mijn zomerse reis naar Portugal voelde ik mij namelijk gecriminaliseerd door de samenleving, maar wat ben ik blij dat ik toen mijn kans heb gepakt. Voorlopig ben ik veroordeeld tot de nationale grond en probeer ik binnen de landsgrenzen het beste van mijn leven te maken.

Sinds februari ben ik bezig met een talencursus Duits voor beginners en een talencursus Spaans voor gevorderden. Ook probeer ik elke dag minstens een uur te wandelen. Soms bestaat mijn playlist uit ‘Incancellabile’ van Laura Pausini en ‘Cose della vita’ van Eros Ramazzotti, waardoor ik mij in Italië waan. Op andere dagen luister ik naar ‘Siempre estaras en mi dandelion’ van Tevin Campbell en ‘Contra la pared’ van Sean Paul en J Balvin en doe ik net alsof ik weer in Granada woon. Bovendien staar ik elke dag vijf minuten naar mijn koelkastmagneten om herinneringen op te halen uit onder andere Praag en Zwitserland. Daarnaast houd ik op werk regelmatig een Mexican night met de guacemole en nacho’s zoals ik in Latijns Amerika at. Y para colmo leest Google mijn gedachten en maakt automatische slideshows met mijn foto’s van kathedralen in Parijs, Milaan en Como met de ironische titel ‘Heilige stilte’.

Ik ben iemand die probeert niet te balen van de regen, maar met een paraplu naar buiten gaat en probeert te genieten van wat er wel is. Ik ben dan ook niet een persoon die alleen maar rouwig om de maatregelen voortvloeiend uit Covid-19 kan zijn, want die maatregelen hebben mij de mogelijkheid gegeven om een tweede master te doen. Los van mijn eerder beschreven nostalgische gevoelens ben ik voornamelijk bezig met het hier en nu en dat is het schrijven van een masterscriptie. Ik doe hiervoor een onderzoek naar meertaligheid op basisscholen. Het onderzoek heeft mij laten nadenken over mijn eigen positie in het onderwijs en in hoeverre ik meertaligheid in de klas stimuleer. Ik heb 500 respondenten nodig die in het basisonderwijs werken en bereid zijn na te denken over meertaligheid in hun klaslokaal. Aangezien het Goede Vrijdag is, wil ik jou als trouwe lezer vragen om een goede daad te doen en de enquête (link: https://tilburghumanities.eu.qualtrics.com/jfe/form/SV_6m1QcpkSRRO9SE6) door te sturen naar basisschooldocenten in jouw netwerk. Danke schön, muchas gracias & grazie mille!