You've told me who I am

23 februari 2016 - Gibraltar, Gibraltar

Casting Crowns - Who Am I?

De wachtrijen van sommige psychologische behandelingen bij twintigers in Nederland, is uitgelopen tot een half jaar. Dit in verband met depressieve klachten en identiteitscrises heftiger dan bij de puberteit, ook wel het twintiggersdilemma genoemd.* Toen ik na een jaar in het buitenland weer even in Nederland was, schrok ik me kapot van de hoeveelheid leeftijdsgenoten die met dit dilemma te kampen hebben,  die “niet lekker in hun vel zitten” en “niet weten wat ze met hun leven willen doen”. Ik daarentegen, vind mezelf altijd weer terug in een gelukkig leven, wat me aan het denken zet. Mijn inziens is de sleutel het verwachtingspatroon. Zo betekent succesvol zijn niet dat je moet bereiken wat de maatschappij van je verlangt, maar wat je van jezelf verlangt. Wat ik van mezelf moet verwachten, leg ik altijd voor aan God. Ik vraag Hem mijn weg uit te stippelen, waarin ik de juiste mensen tegenkom en ik het goede kan doen tot zover mijn capaciteit reikt. Hoewel het geloof in het bestaan van een God soms een zeldzaamheid en vooral “niet cool” lijkt te zijn, kan ik altijd heel zelfbewust en schaamteloos antwoorden op de vraag “hè? Ben jij gelovig?” Ja, ik weet zeker dat God bestaat. In deze blog wil ik op een niet te zweverige manier uitleggen hoe ik Gods leiding in mijn leven ervaar en op welke manier dat mij gelukkig maakt.

Ik baalde vorige week enorm. Ik had een half jaar terug alvast mijn vakken voor de universiteit gekozen en mijn eerste indrukken waren erg goed. Toen ik me afgelopen woensdag officieel kon inschrijven, bleken een aantal vakken vol te zitten en moest ik nieuwe cursussen kiezen. Er waren niet veel opties open en de periode is al begonnen, dus koos ik gehaast maar voor een vak over “parentesco” (verwantschap), nog geen idee hebbend wat het woord betekende. Toen ik de volgende dag de klas binnenkwam, had ik les van een charmante 60-plusser. Vrienden schrokken nogal toen ik die woorden in één zin vermeldde, maar… het is nu al mijn favoriete leraar ooit. In een land met veel macho´s is hij een overtuigd mannelijk feminist. Zijn lessen gaan onder andere over homoseksualiteit, transgenders en moderne samenlevingsvormen. Ik heb het huiswerk voor de komende weken al af.

Na een leven in Zwitserland en Latijns Amerika met vakanties op de Galápagos en in Aruba, is mijn geld botweg nogal op. Ik kan mijn huur betalen en heb dagelijks te eten, maar geld voor tripjes is er niet. Nu ben ik, zoals ik al eerder heb verteld, in een huis terecht gekomen waarbij de meerderheid van de bewoners onderdeel is van een reisorganisatie. In de afgelopen week heb ik kosteloos twee trips mogen maken, in ruil voor het leiden van de busreis.

Ik kwam terecht in Gibraltar, het zuidelijk eind van het Iberische Schiereiland aan de Middellandse Zee. Het mag dan wel grenzen aan Andalusië, aangekomen bij de grenscontrole was er weinig meer van Spanje terug te zien. (Brieven)bussen, prullenbakken en kranten laten je geloven dat je in Engeland bent. Er wordt een mix van Engels en Spaans gesproken, waardoor ik me er thuis voelde. Ik raakte al snel de groep kwijt en heb op mijn eigen tempo de rots van Gibraltar beklommen, waarbij Afrika (op 14 kilometer afstand) duidelijk te zien was. Deze rots wordt overspoeld door apen, die niet bang zijn om menselijke bezoekers te benaderen. De volgende dag zagen mijn huisgenoten mijn foto´s en kreeg ik een stortvloed aan reacties over me heen. “Wij organiseren al jaren trips naar Gibraltar en jij hebt daar plekken bezocht die wij nog nooit hebben gezien,” luidde het. Ik heb de bijnaam Cristóbal Colón gekregen, wat de Spaanse variatie van Christopher Columbus is.

Sierra Nevada, de één na hoogste bergketen van Europa, stond dit weekend ook op het programma. Dit gebied ligt slechts op 45 minuten afstand van Granada, maar is qua weersomstandigheid compleet anders. Door de combinatie van sneeuw en zon is het een populair wintersportgebied voor jong en oud. Ik had in de bus de taak om drinken uit te delen en voelde enige tijdsdruk, omdat de reis kort zou gaan duren. Toen ik sinaasappelsap aan het inschenken was, schreeuwde mijn kompaan iets wat klonk als “KOERBAAA!” Terwijl ik aan hem vroeg wat het betekende, lanceerde ik, kwam ik bij twee reizigers op schoot en vloog het drinken door de lucht. Bocht, “curva” is het Spaanse woord voor bocht. Iets wat ik de rest van mijn leven niet meer zal vergeten. “Jij verliest nog een keer je hoofd en hebt het dan nog niet door,” zei mijn huisgenoot.

In Sierra Nevada was er op elk punt van de hikingtrip wel een Afrikaan met zonnebrillen, mutsen, handschoenen en sleeën te koop. Ook in Granada zie je veel “fenotypisch gekleurde mensen”, zoals mijn professor het zegt. Onderweg van de universiteit naar huis kwam ik in gesprek met één van hen. Het was een Nigeriaanse vluchteling, zingend en bedelend. Toen hij vroeg wat ik in mijn leven deed en ik over mijn studie vertelde, was hij bang dat ik hem zou exploiteren voor één of ander onderzoek. Volgens hem is dat de enige reden waarom mensen met hem praten. Ik stelde hem gerust en keek in mijn tas of ik hem nog wat kon geven. De mineola die ik hem vervolgens gaf, at hij met schil en al op. Nadien vertelde hij over de oorlog in zijn land, over hoe zijn vrouw en kinderen voor zijn ogen werden vermoord en hoe hij in Spanje was terecht gekomen. Hoeveel deze man ook had meegemaakt, hij kon nog steeds van zijn geloof getuigen. Aan het einde van het gesprek bedankte hij mij, voor het zijn van zijn luisterend oor en voor het fruit. Het deed pijn in mijn hart wat voor iets groots ik kon betekenen met zo een simpele daad. Voortaan loop ik naar huis met een zak mineola´s in mijn tas.

Behalve naar de universiteit gaan en reisjes maken, participeer ik in veel sociale activiteiten. Paella eten, een filmavond, uitgaan, et cetera. Ik voel me in Granada heel erg op mijn plek. Ik ontmoet veel nieuwe mensen, zie veel van het land en ontwikkel mezelf op meerdere vlakken. Elke dag kan ik niet anders concluderen dan dat God me hier heeft geplaatst met een reden.

_______________________________

* Ik ben niet diep ingegaan op het twintigersdilemma. Als je er meer over wilt weten, hier wat sites;
http://littlegreenbook.nl/?p=612, http://mnskp.nl/het-kleine-leed-van-de-twintiger/, http://forum.viva.nl/forum/overig/laat-twintigers-weer-het-nieuwe-twintig-zijn/list_messages/41200

Foto’s

2 Reacties

  1. Ruurd:
    23 februari 2016
    Wat een mooie blog Renate! Vertrouwen in de leiding van God, hier en nu, niet zwevend. Fijn dat je zo op je plaats bent.
  2. Lia:
    25 februari 2016
    De rots van Gibraltar beklimmen in je eentje getuigt van moed! Je bent een échte boerendochter dus of het nou een koe is of een aap: ze zijn je even lief! Met God als je beschermer ben je overal veilig! Mooie foto's! X