I think about the years I spent just passin' through

Rascal Flatts – Bless The Broken Road

Er zijn items op de wereld die ik graag zou willen hebben, maar mezelf niet gun. Black Orchid parfum van Tom Ford is daar een voorbeeld van. Ik zou het met mijn salaris prima kunnen kopen, maar het heeft niet mijn prioriteit. Ik heb namelijk nog meer dan 10 potten parfum staan en voordat ik zo een aankoop doen, flitst er altijd door mijn hoofd hoe anders ik mijn geld zou kunnen besteden dan aan een luxueus luchtje uit een potje.

Er zijn meer dingen die ik mezelf niet gun. Me-time, bijvoorbeeld. Mijn hele leven bestaat uit een reeks activiteiten die allemaal te reduceren zijn tot  ‘werk’, ‘school’ of ‘sociaal’. De enige tijd die ik alleen doorbreng, is tijdens mijn slaap of de verplaatsing van de ene naar de andere activiteit. Mijn coach moedigde mij aan om meer tijd voor mezelf te nemen en zo ontstonden ‘Renate-dagen’. Ik markeerde dagen in mijn agenda, waarop ik plande niks te plannen. Toen ik mijn coach weer zag en vertelde hoe succesvol deze dagen waren, wees ze mij erop dat ik mezelf alsnog verplichtte op Renate-dagen op te ruimen, schoon te maken en te sporten. Zo gaf ik mezelf nooit rust, waar zij mij over dwong na te denken.

Ik kwam tot de conclusie dat ik enerzijds lijd aan prestatiedruk en anderzijds aan the fear of missing out. Ik wil het maximale uit mijn leven halen, door te presteren op allerlei gebieden. Ik verwacht niet alleen van mezelf de ballen hoog in de lucht te houden, maar ook dat ik overal bij ben. Ik wil bij familiebezoekjes in het noorden zijn, zo flexibel mogelijk beschikbaar op werk zijn, goed voorbereid in de klas zijn, enzovoorts.

De maatregelen van het kabinet die mensen verplicht binnen te blijven, leken de basis voor een goed bezinningsmoment voor mij. Zonder afbreuk te doen aan de ernst van de situatie, klonk quarantaine als een ideale proef voor mij, dus sloot ik mij een weekend op met mijn vriend. Ik hamsterde boodschappen voor een heel weekend en mocht van mezelf alleen de deur uit om te hardlopen. Toen mijn vriend, terwijl ik aan het hardlopen was, aan zijn buren vertelde dat quarantaine voor mij een sociaal experiment was, werd hij uitgelachen. Binnenblijven moest echt binnenblijven zijn. Dus verscherpte ik de regels en bleef ik louter en alleen binnen. Ik keek natuurfilms (in de letterlijke betekenis van het woord) en keek met nostalgische gevoelens terug naar foto’s van de tijd waarin ik nog mobiel was en bewegingsvrijheid had.

Net toen het mij begon te bevallen om rust te nemen en ik alles over de dominantie van hyenavrouwtjes had geleerd, begon ik mij slecht te voelen. Hoofdpijn, verkoudheid, een drukkend gevoel op de borst, geen reuk meer, hoesten, niezen; mijn Bingokaart met Corona-symptomen is bijna vol.  En zo werd mijn sociale experiment een nog grotere plicht en werden mijn Renate-dagen Renate-weken, met meer tijd voor bezinning dan ooit. Zo heb ik nagedacht over wat ik mezelf na de Corona-oorlog wat meer zou moeten gunnen. Het antwoord is duidelijk: Me-time zal altijd voor materie gaan. Om te voorkomen dat mijn leven lijkt op dat van een hyenavrouwtje, zou ik mezelf wat vaker een isolatie cadeau moeten geven. Bovendien heb je niets aan Black Orchid wanneer je reukvermogen weg is.