Maar soms vertelt de stilte het meest

Suzan & Freek - Onderweg Naar Later

Deze week kreeg ik een ‘Google Photos’ herinnering op mijn telefoon. Lucy Lou, twee jaren geleden, met vijf meiden aan een tafel, cocktails drinkend. Niet wetend wat voor crisis er op ons af zou komen, hoewel ik op dat moment al dacht dat het misschien één van de laatste keren voor een lange tijd zou zijn dat ik mijzelf ongeremd zou kunnen laten gaan. Een week later zou ik beginnen aan mijn eerste Master. Ik stuurde de foto bij het terugzien door naar zij die erop staan en kreeg terug “dit voelt als een ander leven” en “nostalgisch!” De preek van de dominee van afgelopen zondag sprak vervolgens nogal tot mij toen ik aan het denken werd gezet omtrent de omgang met de pandemie. De dominee vroeg zich af of je ervoor kiest om verbitterd te zijn over het niet kunnen uitgaan en niet op het terras te kunnen zitten... of dat je ervoor kiest om met minder afleiding de extra tijd te gebruiken om meer in verbinding te komen met God. Ik kon alleen maar “amen” zeggen. Natuurlijk kijk ik nostalgisch naar een twee jaren oude foto in een cocktailbar, maar er bleek zoveel meer. Ik ben behoorlijk in contact gekomen met God, wat met de afleidingen van mijn oude leven in mindere mate zou zijn gelukt.

Deze verbinding helpt mij om niet in een depressie te komen, want het geluk uit louter en alleen wereldse zaken putten is voor mij geen optie. Zo was ik op zoek naar woonruimte en werd ik geconfronteerd met de woningmarktcrisis. Ook al besteedt elk nieuwsblad en NOS uitzending er dagelijks aandacht aan, zolang als je in een veilige bubbel zit, heb je niet door hoe groot deze crisis is. Op het dieptepunt van mijn zoektocht mocht ik in een slechte wijk in Den Haag een woning komen bezichtigen. Ik had al mijn afspraken hiervoor verplaatst en stond een uur in de regen, waarna ik alsnog werd afgezegd door de verhuurder. Uiteindelijk heb ik woningruimte in een voormalig ziekenhuis in Rotterdam centrum gevonden. Ik vind het een fantastische plek en het past helemaal in het leven van een student. Als ik echter wil koken, moet ik vier verdiepingen hoger zijn om te kunnen kokkerellen in een gezamenlijke keuken. Voor mijn verjaardag kreeg ik een rolkarretje om mijn kookgerei in te kunnen vervoeren. Soms denk ik terug aan het klassenboek van mijn examenjaar, 2012. Ik moest een voorspelling over mijn leven in 2022 doen en het rolkarretje staat symbool voor hoe erg mijn voorspelling niet is uitgekomen.

Mijn generatie heeft niet alleen te maken met de coronacrisis en de woningmarktcrisis. Velen hebben grote studieschulden, waarbij een verminderde koopkracht betekent dat rondkomen geen vanzelfsprekendheid meer is. Ook speelt er een klimaatcrisis, waarvan de gevolgen steeds meer zichtbaar zijn. En misschien is de grootste crisis wel dat we leven in een gefilterde wereld, waarin macht in de handen van mensen ligt die het misbruiken. Vol verbazing volg ik het nieuws omtrent het seksueel misbruik bij onder andere The Voice of Holland, waarbij bevriende BN’ers de daders het hand boven het hoofd houden als zogenaamde deskundigen en juist de slachtoffers worden gemarginaliseerd of zelfs gecriminaliseerd.

Ik vraag mij dagelijks af in wat voor wereld ik leef en hoe ik mijzelf hiertoe moet verhouden. Iets waarin ik stelling moet nemen in mijn werk als jeugdzorgmedewerker. Ik zie wat de impact van de hierboven geschetste problematiek op mijn cliënten is en praat met hen vaak over deze maatschappelijke thema’s. Terwijl ik gisteren verse currypasta maakte van citroengras, pepers, paprika en heel wat specerijen, kwamen mijn cliënten één voor één op de praatstoel om hun hart bij mij uit te storten. Voor mij een geluksmoment, totdat één van hen vlak na het gesprek positief testte en ik daarom nu vijf dagen in quarantaine zit. Het lukt mij altijd vrij probleemloos om positief te blijven en de kansen in deze gekke tijden te zien, maar het niet hebben van vrijheid voelt als een beproeving. Toen ik vanmorgen met uitzicht op vijf dagen zonder structuur mijn bed niet uit kon komen, moest ik denken aan de woorden van de dominee. Ik heb God meer dan ooit nodig.