Never forget where you're coming from

Take that - Never forget

Zonder dat ik weet waarom heb ik altijd een binding gevoeld met de Arabische wereld. Een binding die ik voorheen nooit met Azië voelde. Ik ben naar Thailand gegaan, omdat het een roeping was, niet omdat ik nieuwsgierig naar het land was. Nu ik op Düsseldorf airport sta en mijn Aziatische avontuur er definitief op zit, zie ik in waarom ik daar geplaatst ben. Deze blog is een terugblik op mijn reis.
Veel mensen vergeten dat ik nog maar net volwassen ben. Ik was slechts 18 toen ik in Pattaya woonde en had nog nooit in mijn leven voor mezelf gekookt of een wasmachine aangeraakt. Van een leven vol luxe en gemak naar een leven waarin ik samenwoonde met vrouwen waarbij het soms voelde alsof ik met een boom communiceerde. In deze stad moest ik vrouwen helpen uit de prostitutie te komen en voormalige prostituees helpen met hun werkzaamheden. Nog steeds vertellen mensen me dat ik dweilde met de kraan open, maar in deze uitspraak geloof ik niet. Het was een leerzame tijd. Ik heb veel geleerd over de Thaise cultuur en samenleving. Achteraf weet ik dat God me niet gestuurd heeft om de mensheid te redden. Het belangrijkste leermoment was dat ik erachter ben gekomen wie ik ben en wat ik waard ben. Ik ben serieuzer geworden. Wijzer. Geloviger. Deze periode heeft me veranderd in een gelukkig en tevreden mens. Ik studeer niet, kan geen auto rijden, ben werkeloos en het is me nog nooit gelukt dezelfde man langer dan 2 maanden leuk te vinden, maar ik weet nu dat het allemaal niet uitmaakt. Ik kan mezelf accepteren zoals ik ben.
Na 2,5 maanden in de seksstad van Azië geleefd te hebben, had ik heel erg het gevoel dat ik meer moest zien van het continent. Mijn spaargeld was al behoorlijk geslonken en ik wist dat het naast geld ook veel energie zou gaan kosten, maar toch ben ik gegaan. In Laos zag ik veel reizigers de hele dag wiet roken in hun hangmat. Deze mensen hadden niks gedaan of bereikt in hun leven en voelden er ook geen berouw over. In Laos kwam ik erachter dat ik veel ambitieuzer ben dan ik altijd dacht. Ik begon mijn levensdoelen op te noemen en om alles te tellen had ik niet genoeg aan 2 handen! Ik kwam er ook achter dat het goed was om mooie dingen van Azië te zien. De prachtige bergen en watervallen zorgden ervoor dat mijn verdraaide beeld van de wereld weer werd bijgesteld. Ik heb in Thailand best heftige dingen gezien en dat kon ik aan, maar in Laos merkte ik dat ik niet alles verwerkt had en daar kreeg ik door te backpacken de ruimte voor.
In Cambodja waren de wegen slecht en dor. Je merkt pas echt als je in een armoedig land zit als het geld uit het pinautomaat op is. Ik heb alle Thaise baht en euro's die ik nog in mijn portemonnee had ingewisseld voor Cambodjaans geld om te kunnen eten. Vooral in Phnom Penh merkte ik dat mensen me zagen als een geldkraan. Ik vind het moeilijk om arme mensen te zien, dus heb ik als moeder Theresa kleren, eten en schoolgeld uitgedeeld. Het was zuur om te zien dat mensen nooit tevreden waren. In plaats van een bedankje, werd er om meer kleding, eten en schoolgeld gevraagd. Als ik ergens niet tegen kan, is het ondankbaarheid. Door Cambodja leerde ik dat 3 keer per dag kunnen eten, zoveel paar kleren en een schooldiploma hebben helemaal niet zo vanzelfsprekend is. Ik zal nooit weer vergeten voor mijn maaltijden te bidden.
Het was een shock om bergdorpen te bezoeken en als een god te worden gezien. Het was positieve discriminatie, maar ik voelde me er zeer ongemakkelijk bij.
In Vietnam werd ik ontzettend ziek. Ik had alle ziektes bij elkaar. Ik dacht terug aan het ziek zijn in Nederland. Mijn moeder prakte dan banaan voor me en als ik uit verveling tv ging kijken, zette ze hem uit, omdat 'de flitsende beelden niet goed zijn voor je hersenen als je ziek bent.' Ik miste iemand die over me moederde en de bijbehorende geprakte banaan. Als je ver van huis bent, leer je goed te waarderen wie er altijd voor je waren en er straks weer voor je willen zijn. Ik heb goed nagedacht over alle contacten die ik voorheen had. Het waren er veel te veel en dankzij het reizen ben ik erachter gekomen welke vrienden, kennissen en familieleden waardig zijn om tijd in te stoppen. Met de mensen waarmee ik tijdens mijn reizen niet of nauwelijks contact heb, zal ik nooit weer contact hebben. Mensen laten vallen is makkelijker nu ik weet hoe makkelijk het is om nieuwe vrienden te maken. En de mensen die veel interesse tonen, terwijl ik reis, zijn de mensen in wie ik veel meer energie moet steken. Hey, weer een leerpunt.
Georganiseerd reizen is iets dat ik nooit weer in mijn leven ga doen. Zelfs niet als ik 80, nog steeds reislustig en single ben en niemand met me op vakantie wil. Wat heb ik een hoop ergernissen gehad. Ik als individu en daarmee in de minderheid tussen de stellen, families en vrienden binnen de groep moest steeds schikken. Toch waren alle irritaties ook confronterend voor me, want het betekent dat ik gewend ben geraakt aan mijn vrijheid en het lastig vind te moeten luisteren naar de ideeën en gedachtes van anderen. Studeren is ook georganiseerd, zal ik het daar ook hebben?
De helft van de tijd heb ik in een bus doorgebracht en wat ik van Vietnam heb gezien was vooral wat iedereen ziet. Dit in tegenstelling tot de andere landen, waar ik exclusieve dingen bezocht. Ooit kom ik terug, maar dan met mijn eigen programma. Want het land is prachtig en ik wil nog veel meer zien.
In de Verenigde Arabische Emiraten werd ik blij van iedereen die me mee wilde nemen uit eten en alles wilde doen voor niks. Ik was gewend om zelf eten en voedsel uit te delen en nu deden anderen dat bij mij. Het is een land waar ik in de toekomst best zou kunnen werken en leven.
Naast alle persoonlijke ontwikkelingen, is mijn Engels ook verbeterd. Het is een taal waarmee ik moeite zal blijven houden, maar misschien komt het door mijn perfectionisme en ik diplomatiek Engels wil spreken. Nee, mijn Engels is toeristisch Engels, maar ik zal me er in elk land mee kunnen redden. Ook kan ik nu koken en wassen. Er zijn ook dingen die ik in dit rijtje mis: Vis eten, goede koffie zetten en vet verbranden. Iets om me in de komende maanden op te concentreren.
Als ik je aanraad te gaan reizen, zeg dan nooit 'ik kan geen Engels,' 'ik vind het verspilling van mijn spaargeld' of 'ik vind het verspilling van mijn tijd.' Zeg dan 'ik durf het niet' of 'ik wil me niet ontwikkelen.' Reizen is de beste opvoeding. Als ik ooit een (biologisch of geadopteerd) kind heb, maak ik deze reis opnieuw.