I need to get out of sight

14 juli 2019 - Belize City, Belize

Rihanna - Man Down

Hoe meer risico’s ik neem, des te dichter ik bij de dood kom en des te meer ik het gevoel heb dat ik leef. De meeste mensen koppelen risico’s aan gevaar en gevaar aan angst, maar ik ken weinig angsten. In plaats daarvan krijg ik bij het nemen van risico’s een thrill. Dit begon al op driejarige leeftijd toen ik spijkers in het stopcontact stak en mezelf bijna elektrocuteerde. Nadat ik had ervaren hoe 240V voelt, is mijn vader de hele middag bezig geweest om alle stopcontacten in huis met zwart tape af te plakken. Dit was mijn ouders’ eerste confrontatie met mijn grenszoekende gedrag, dat met name tijdens mijn tienerjaren erg begon op te spelen in de vorm van willen reizen. Ik wilde op mijn vijftiende op feestvakantie naar Lloret de Mar (geen toestemming, het werd Texel), op mijn zeventiende alleen naar Turkije vliegen (oogluikend toegestaan) en op mijn achttiende voor maanden alleen naar Zuid-Oost Azië (geen toestemming meer nodig, ik was immers volwassen).

Ik leerde toen dat angstig zijn deels een keuze is. Ik bracht mezelf in dreigende situaties waarin er van alles mis had kunnen gaan, maar ik denk dat mijn kalmte mij keer op keer gered heeft. Begrijp me niet verkeerd, ik ben bijna altijd voorzichtig. Er waren zelfs tijden dat ik in uiterste staat van alertheid was. Net nadat ik twee keer was gezakkenrold in Spanje bijvoorbeeld. Uit voorzorg had ik niet langer meer dan 10 euro in mijn portemonnee en bewaakte ik al pasjes met mijn leven. Toch kreeg ik het voor elkaar om na een wandeling van de Uni naar huis zonder portemonnee thuis te komen. Dat gevaar ieders’ voorzichtigheid overweldigt, laat ook het schietincident in de tram bij Kanaleneiland zien. Afgelopen maart kon ik vanaf mijn werk in Nieuwegein niet naar huis komen, omdat een terroristische aanslag Utrechts’ infrastructuur platlegde. Dit bevestigde voor mij dat gevaar in welke vorm dan ook – bedreiging, intimidatie, geweld - vaak onverwacht komt. Je kunt angstig zijn en wachten totdat gevaar je treft of je kunt genieten van het leven en vertrouwen op Gods’ bescherming. Ik kies (en bid) voor het laatste.

Toen ik na een lange reis vanuit Mexico aankwam in Belize, werd ik overladen met thrills. Ik voelde gelijk dat Belize een plek is waar iedereen mij voor zou waarschuwen en dit maakte het bezoek juist zo interessant. Belize bestaat in tegenstelling tot de omliggende landen Mexico en Guatemala voor een vrij groot gedeelte uit afstammelingen van geïmporteerde Jamaicaanse slaven. Dit historische feit verklaart de reggaemuziek op straat, die mij een relaxt gevoel gaf. Googlen naar Belize-City geeft onbevredigende verhalen over een groeiende criminaliteit, een onzekere veiligheidssituatie en de aanwezigheid van grote aantallen zogenoemde “wappies”. Voor backpackers is de algemene tip om deze plek te vermijden en zo snel mogelijk te verplaatsen naar meer toeristische plekken. Bij het hostel ging de deur op een zwaar beveiligingsslot en waarschuwde de eigenaar dat we niet naar rechts konden lopen “in verband met de veiligheid”. In de zoektocht naar een restaurant, liepen we dan ook alleen maar naar links, waar op elke hoek van de straat wel een bordje te vinden was met de boodschap dat opvallend gedrag bij de politie gemeld zou worden.

Een onderdeel van mijn mentale stoornis is dat ik mijn onderzoekende houding nooit kan uitschakelen en dat ik in elke nieuwe plek automatisch begin met observeren. Mijn eerste observatie was de hoeveelheid mannen die aanwezig was op de straten. Ik wil daar dan het liefst direct een sociaalwetenschappelijke verklaring voor en toen we werden benaderd door mannen “hi, my name is Single and I’m ready to mingle”, besloot ik mijn demografische vaststelling te toetsen. Op de vraag waarom ik alleen mannen en vrijwel helemaal geen vrouwen zag, kreeg ik te horen dat er een groot tekort aan vrouwen heerst, opgevolgd door huwelijksaanzoeken. Ik besloot het wat luchtiger aan te pakken en naar een goed restaurant te vragen, waarna we werden meegenomen naar een lokaal Chinees restaurant. Toen we daar binnenstapten, vielen alle monden open van verbazing, alsof niemand eerder toeristen had gezien. Het was onduidelijk wie in dit restaurant klant en wie onderdeel van de bediening was; in ieder geval werd er vier keer verteld dat de persoon die onze drankjes bracht Travis heet en ook single is.

Niet veel later werden we benaderd dat Travis morgen onze touroperator zou kunnen zijn. We zouden dan een auto kunnen huren en Travis zou ons in één dag het hele land laten zien voor de helft van de normale prijzen. We moesten dan wel zelf de auto besturen, want Travis kon niet zonder zijn jointje. Ik vertelde het niet voor me te zien, omdat Travis zichzelf niet eens kon voorstellen, laat staan ons te leiden door het land. Toen Travis hiervan opkeek, keek ik recht in zijn vuurrode ogen. Dit voelde alsof ik met spijkers voor een stopcontact zat en mijn wil om niet geëlektrocuteerd te worden groter was dan mijn nieuwsgierigheid. Terwijl het eten nog lang niet op was, besloten we te gaan. Er waren veel liefhebbers voor de resterende loempia, mie en nasi en we gingen terug naar het hostel, achtervolgd door één van de bezoekers van het lokale restaurant. Hij vertelde drugs aan toeristen te verkopen, omdat die hem minder snel zullen verraden dan de Belizanen. Ik vertelde er niet geïnteresseerd in te zijn, waarop hij met een alternatief plan kwam. Als ik in Belize zou komen wonen, zou hij mij beschermen en zou iedereen weten dat we bij elkaar horen. Dan zou niemand mij meer lastigvallen, hem en zijn vrouwtje respecterend. Ik dacht terug aan de laatste werkdag voor mijn vakantie, toen een cliënte mij op het hart drukte veilig thuis te zullen komen en niet in de eerstvolgende aflevering van Break Free de hoofdrol te vervullen. Na één dag Belize was ik qua thrills voor de rest van de vakantie verzadigd.

Maak je reisblog advertentievrij
Ontdek de voordelen van Reislogger Plus.
reislogger.nl/upgrade

1 Reactie

  1. Ruurd:
    15 juli 2019
    Stress Renate, dat voel ik als ik lees wat je meemaakt. Jij leert ervan op een manier die waarschijnlijk alleen maar zo kan. Maar je neemt wel risico's!
    Misschien als een ondernemer, dan herken ik het. Als je geen risico neemt kan je ook niet oogsten!