Ze wil het leven proeven zonder regels of gezag

Marco Borsato - Vrij zij

Zoals jullie weten prefereer ik altijd de pijnlijke waarheid ten opzichte van een goede leugen. Ik weet niet of Bern wel zo goed bij me past. Het is een weinig sfeervolle stad en ik vind de gebouwen tegenvallen als je bedenkt dat de stad is opgenomen op de UNESCO werelderfgoed lijst. Er zijn in de directe omgeving weinig spannende dingen te beleven en dagtripjes naar de bergen zijn honderden euro's. Terwijl ik op mijn Facebooktijdlijn Erasmus studenten met kokosnoten op het strand zie liggen en in jeep safari's zie rijden, besef ik dat mijn uitwisseling niet zo is en niet zo gaat worden. Dit betekent niet dat ik hier geen leuke tijd ga hebben. Ik ben hier tenslotte gekomen om te studeren en mijn studie moet nog beginnen. Bovendien zijn externe factoren een klein deel van een succesvolle missie: Het is zo leuk als je het zelf maakt.

Maandag werd ik naar Bern gebracht door mijn moeder en grootvader. Toen ik hardop fantaseerde over de type mensen die naar Bern komen, zei mijn moeder: 'Publiek selecteert zichzelf.' Ik heb al vaak aan deze uitspraak teruggedacht sinds ik hier zit. Nieuwe mensen ontmoeten gaat hier erg gemakkelijk. Zo was ik de eerste dag gelijk al bij een huisfeestje beland. Veel internationale studenten zitten hier voor hun PhD, het Universitaire promotieprogramma. Ze krijgen hier een beurs voor van 3000 euro per maand. De PhD studenten die ik sprak vonden dit alsnog weinig, omdat Zwitserland ook een duur land is. Mijn budget komt nog niet eens tot de helft van dat, dus ik moest even slikken. Dat ze veel geld te besteden hebben wordt duidelijk in de gesprekken. Toen ik vertelde dat ik donderdag een concert van KCI en Jojo moet missen, omdat ik nu hier zit, vroeg iemand zich af waarom ik er niet voor terugvlieg naar Amsterdam. En toen ik om 2 uur 's nachts vertelde dat mijn lenzen zo droog waren en ik daarom echt naar huis wilde, werd mij gevraagd waarom ik mijn ogen nog niet heb laten laseren. Ik houd van mensen die denken in oplossingen en niet in problemen, maar ik heb het idee dat veel geld sommige mensen hun inlevingsvermogen heeft aangetast. Ik ben zo'n student die mijn lichaam beschikbaar heeft gesteld voor medische onderzoeken om hier te kunnen zijn en alsnog een paar kilometer gaat fietsen om naar de goedkoopste supermarkt te gaan. Ik schaam me hier niet voor, sterker nog, ik ben trots dat ik het op eigen kracht kan doen.

De studenten die ik op het huisfeestje ontmoette, studeren overdag keihard en drinken 's avonds aardig wat liters alcohol weg. Ik had mijn eigen ijsthee meegenomen en was standvastig geen alcohol te nuttigen. Om de 5 minuten werd me een biertje aangeboden, maar ik wilde er niet aan meedoen. Toen iemand de opmerking maakte dat ik saai was omdat ik niet dronk, zei ik dat alleen onzekere mensen veel drank nodig hebben voor hun saaie persoonlijkheid. Het was een opmerking waarmee ik iedereen stil kreeg en waar ik waarschijnlijk geen vrienden mee heb gemaakt. De mensen die mij kennen weten dat ik liever geen vrienden heb dan mensen die slecht bij me passen en dat ik me in geen enkel geval anders zal voordoen om aardig gevonden te worden. Naast mij in de flat woont een Deens meisje. Ik kan het goed met haar vinden en we zijn samen naar de Universiteit gegaan om ons te registreren. We hebben de afspraak gemaakt dat we om de dag voor elkaar koken. We hebben een aantal vakken hetzelfde, dus we zitten straks ook bij elkaar in de klas. Onze verdiepingsgenoot is een Griek en ook hij is erg aardig. Iedereen is hier wel behoorlijk wat ouder dan ik. Ik denk dat de gemiddelde leeftijd rond de 26 ligt.

Ik moet er even aan wennen om geen baan te hebben en nog niet naar school te hoeven. Ik geniet van deze periode waarin ik eens niet leef van afspraak naar afspraak en van deadline naar deadline. Ik vul mijn dagen met het ontmoeten van nieuwe mensen, het ontdekken van de stad en het hardlopen in de sneeuw. Ik ben blij dat ik een week voor mezelf heb voor de introductie begint.

Vorige week was ik met beste vriendin C.K. in Amsterdam. Ze had als verrassing een hotel geboekt aan het Vondelpark, om het voorlopige laatste samenzijn te vieren. We gingen samen uit in Club Escape. De enige club van het Rembrandtplein zonder discriminatiebeleid en de reden waarom ik er zo van houd. Allerlei soorten mensen komen daar over de vloer, van zakenmannen tot drugsdealers. Veel mensen komen met stapels flappen en tonen die graag. Ik ben geen golddigger, maar neem alle drankjes aan om in contact te komen met deze bijzondere figuren. Escape is de club waar mijn nieuwsgierigheid door zakenmannen wordt geassocieerd met een sollicitatiegesprek en door drugsdealers met een politieverhoor. Ik heb daar nog net geen veldwerknotitieboekje bij me. Door de bijzondere gesprekken blijven de drankjes meestal staan. Toen ik vorige week de club wilde verlaten, stond er een persoon in de rij die me erg aansprak. We doorkruisten elkaar bij de garderobe en hij stapte op me af. Hij stelde zich voor. V.S.J. Een Amerikaan die een Europatour aan het maken is. Na een goed gesprek heb ik mijn nummer gegeven en hem spontaan uitgenodigd in Zwitserland. Ik was dit de volgende dag alweer vergeten, totdat hij me vertelde een ticket naar Bern geboekt te hebben. Ik ben een vrouw van mijn woord en haal hem morgen van het vliegveld. Een beetje spanning en avontuur kan ik op dit moment wel gebruiken.