Ik heb gewed op een vet, maar verkeerd paard

Ruth Jacott - Ik kan echt zonder jou

Afgelopen weekend bracht ik met Y.T., een verzekeringswiskundige, in Zurich door. Hij mocht na een dag vasten eindelijk weer eten en om solidair met de moslims te zijn, deed ik een dag met de ramadan mee. Tijdens het eten van onze salades, stond CNN op de achtergrond aan. We luisterden naar het nieuws dat de twintigjarige Letse tennisster Jelena Ostapenka nogal onverwachts Roland Garros won. Ze streek hiermee een schamele 2 miljoen euro op. “Wat zou jij met 2 miljoen euro doen?” vroeg hij mij. Ik hoefde hier niet eens over na te denken. “Ik zou een huis in Zurich kopen,” zei ik resoluut. Hij zei dit niet de beste investering te vinden, waarna ik in een eenzijdig belichte discussie over solvabiliteit, rentabiliteit en technische voorzieningen terecht kwam. Ik besloot niet met een actuaris over economische zaken te praten en nam een keer niet het laatste woord.

Woensdagmorgen, Sint Jacobsstraat, Utrecht. “Politie, politie!” Het was 5.10 uur ´s nachts en ik lag nog in bed. Ik schrok van het gebonk op de deur, maar wilde er geen aandacht aan schenken. Behalve zwart reizen in Zwitserland, doe ik immers nooit iets illegaal. Toen ik hoorde dat er bij de onder- en bovenburen hetzelfde gebeurde, flitste het door mijn hoofd dat het weleens inbrekers konden zijn. Net toen ik verder wilde gaan slapen, vond ik wel een hele vieze geur uit de keuken komen. Ik besloot toch maar een kijkje te gaan nemen. Ik zag een gebouw direct achter onze flat in vlammen opgaan.

Het is een nachtmerrie om door de politie wakker gemaakt te worden voor brand en hoewel ik vaak heb nagedacht over wat je dan moet pakken of meenemen, dacht ik op het moment van realiteit maar aan één ding: mijn paspoort. Sommige mensen hebben een hond, anderen een kind en zo heb ik mijn paspoort. Ik heb nog vlug een beha, shirt en broek aangetrokken en vluchtte toen naar beneden, waar ik de laatste bleek te zijn die zich liet evacueren. Niet veel later zat ik met mijn anders zo anonieme buren op het politiebureau te wachten of de brandweerlieden hun werk goed zouden doen. Dat ik met mijn nachtbeugel nog in kennis met ze moest maken, viel in het niet bij hun voorkomen in badjassen en korte pyjamabroekjes.

De vermoedelijke brandstichting die tot mijn evacuatie moest leiden, gebeurde op hetzelfde moment als een flatbrand in London, waar tientallen mensen omkwamen. In mijn geval liep het relatief goed af: alleen de kunstuitleen onder onze woning is bijna al haar bezittingen kwijtgeraakt. Toch spookten de woorden van Y.T. door mijn hoofd. Al je geld investeren in iets dat zo makkelijk in vlammen op kan gaan, is wedden op een vet, maar verkeerd paard. Misschien maar goed dat ik nooit Roland Garros zal winnen, dat houdt de te nemen levenskeuzes op het niveau van vluchten mét of zonder paspoort.