I don't know much but I know I love you

Aaron Neville - Don't know much

Ik ontmoette hem op een donderdag in de pubcrawl, één van de eerste activiteiten voor internationale studenten van dit semester. We gingen bij vijf verschillende kroegen langs, zodat we een idee konden krijgen van het uitgaansleven in Bern. Ik had net ontslag genomen bij de Jazzroom, waar ik in de proeftijd voor mezelf had bepaald dat het niks ging worden. Omdat ik niet meer hoefde te werken, besloot ik mee te gaan met deze kroegentocht.

Na vier kroegen was ik het zat. Ik wilde RnB muziek en kunnen dansen. Terwijl iedereen daarvoor eerst dronken moest worden, maakte ik als enige de moves. Afkeurende blikken kreeg ik van mensen die niet snapten hoeveel lol ik met mezelf kon hebben, maar hij lachte vriendelijk naar mij. Ik vond hem er vooral schattig uitzien en schattige mensen worden bij mij altijd gelijk gefriendzoned. Toen hij me een drankje aanbood, bedankte ik vriendelijk en betaalde ik mijn eigen ijsthee. Ik kreeg de hele avond al aandacht van wanhopige mensen en wilde na dit drankje naar huis gaan. Iets in mij zei dat hij een goede vriend zou kunnen worden en toen hij mijn contactgegevens vroeg, gaf ik hem in tegenstelling tot de andere mannen, mijn echte telefoonnummer.

Dat weekend zat ik in Zürich en toen ik een vriendschapsverzoek van een hele vreemde Facebook kreeg, verwijderde ik het meteen. Een paar dagen later zag ik dat hij achter deze Facebook zat en me een berichtje had gestuurd. Hij vroeg hoe het ging en of ik nog wist wie hij was. ‘’Hint: Propeller Club’’, voegde hij toe. Toen hij me uitnodigde om een koffie te drinken, kwam ik met een beter plan. We konden samen uitgaan of samen koken. Het werd dat laatste. Zo confronteerde ik hem gelijk met mijn eetverslaving.  Ik ga normaal gesproken niet zomaar naar het huis van een vreemde, maar zijn Christusskruis-sleutelhanger en bijbels gaven me een veilig gevoel. We bleken allebei van spinazie te houden en toen hij muziek aanzette, werd me duidelijk dat we nog een gedeelde passie hebben: Slowjam music. Nadat ik veel te veel had gegeten, spoorde hij me aan even rustig op de bank te gaan liggen. Ik was bij een vreemd iemand die een smoothie voor me maakte en christelijke muziek had aangezet. Ik voelde me meer thuis dan in mijn eigen huis en de tweede ontmoeting volgde dan ook snel.

Samen sporten, poolen, barbecueën… Al snel deden we alles samen. Wel heeft het een tijdje geduurd voordat ik erkende verliefd te zijn. Het is iets wat niet in onze planning lag en waar ik me eerst hard tegen heb verzet. Dat we eerst alleen goede vrienden waren, is een sterke basis geweest.

Eind mei moest ik mijn appartement verlaten en om honderden euro’s te besparen, heb ik de laatste 2 weken Zwitserland bij hem ingewoond. Daarna kwam hij mee naar Friesland, waar ik Oranjewoud, Lemmer, Mirns, Laaxum, Balk en Heerenveen heb laten zien. Naast mijn Friese roots heeft hij ook kennis gemaakt met het stadsleven en heeft hij Amsterdam, Rotterdam, Utrecht, Den Haag en Hoek van Holland met mij bezocht. Toen we op de dag van het afscheid bij de HEMA zaten te ontbijten en hij voor zijn broodje zalm begon te bidden, besefte ik dat ik iemand had ontmoet die even dankbaar voor het leven is als ik. Ik stopte 20 tissues in mijn zak, die ik in de trein van Schiphol naar Utrecht allemaal heb volgehuild.

Hij is de eerste man die mij aanmoedigt mijn hart te volgen en mijn dromen achterna te reizen zonder bang te zijn mij te verliezen. Of en op welke manier de toekomst ons bij elkaar gaat  brengen, weet ik niet. Het enige dat ik weet is dat de lach en de traan bij het schrijven van dit stuk voor jou zijn, G.D. Jij hebt voor altijd een kamer in mijn hart.