But it's not enough to satisfy emotions

5 februari 2023 - Rotterdam, Nederland

Babyface – Two Occasions

Met jaloezie kan ik toekijken hoe Armond een biertje in zijn favoriete café als hoogtepunt van zijn week beschouwt. Hij heeft geen vakanties nodig om naar uit te kijken, want af en toe een bezoekje aan Locus Publicus of de Pelgrim volstaat. Bij mij daarentegen zijn de cijfers van mijn laatste studie nog maar net in het online Universiteitssysteem ingevoerd of de onrust is alweer opgestoken. Ondanks dat er over vier weken een reis naar Spanje geboekt staat en ik leerlingen in mei zal begeleiden tijdens hun educatieve reis in Oostenrijk, borrelt het. De wil om uit te breken steekt weer op en dat kan naast tevredenheid over mijn huidige leven bestaan. Ik voel mij gelukkig en gezegend en kan tegelijkertijd mezelf tijdens deze periodes van onrust verliezen in het zoeken en in overvloed vinden.

Dan bedenk ik me naar het Montreux Jazzfestival te willen en kom erachter dat de tickets uitverkocht zijn. Ik speur daarna naar zomerscholen en ben bereid mij op te geven voor een suffe cursus op een toffe plaats. Bovendien ben ik op de hoogte van alle aankomende concerten in Ahoy.  Ook analyseer ik alle cursussen die vanwege het STAP-budget in prijzen verminderd worden. Ik geef mezelf bijna op voor een cursus “omgaan met agressie” wanneer blijkt dat dit voor advocaten is. Ik stuit op een cursus om jezelf te leren begrijpen. Na het lezen van de omschrijving, haak ik toch af. Ik ken mezelf inmiddels door en door en weet daardoor ook dat mijn periodes van onrust altijd zullen terugkeren.

Aan mijn leerlingen heb ik laatst een poging gedaan om mijn ervaringen hiermee te delen. Tijdens de dagopening stond een 16-jarige mw. Klijnstra op het bord geprojecteerd. Naast mij op de foto stond een professor uit Tilburg met een lange baard. Het was een nogal prikkelend beeld, waarbij ik een beetje angst had dat mijn leerlingen ermee aan de haal zouden kunnen gaan. Mijn boodschap was dat er meer bestaat dan verslavingen aan drugs en alcohol. Dat er namelijk ook verslavingen aan ontmoetingen bestaan. Dat het niet hoeft te betekenen dat je naïef bent, maar dat je ondanks de kennis over risico’s bereid kunt zijn om niet voor veilige opties te kiezen. Deze behoefte kan ontstaan vanuit een gevoel van onrust en gevangenschap met een wil om uit te breken. Ik kwam als tiener op eigen initiatief bij de stokoude professor thuis, die een inkijkje gaf in zijn geleerdheid. Hij gaf mij een rondleiding door zijn verstofte huis waarbij hij vertelde over de offers aan de wetenschap. Deze man had geen verkeerde bedoelingen, maar niet elke persoon is zo. Ik deelde vervolgens mijn herinneringen aan Egypte, waar ik als au-pair elke dag dreiging en een onveilig gevoel heb ervaren. Wie goed doet, goed ontmoet, ging niet langer op. De leerlingen luisterden aandachtig en stelden goede vragen over mijn gedrag, waarbij ik werd ondervraagd over mogelijke trauma’s.

Erkenning van het gevoel van gevangenschap en verslaving aan ontmoetingen hadden mij mogelijk geholpen tijdens de periodes van onrust in mijn middelbare schooltijd. Docenten die niet aanmoedigen om buiten de lijntjes te kleuren, maar de behoefte wel bespreekbaar maken, had ik graag willen toevoegen aan de ellenlange lijst van ontmoetingen. Ik weet nog steeds niet of de foto met de professor uit 2010 op sociale mediakanalen onder medeleerlingen verspreid is. Soms moet je echter met de kennis over risico’s voor de niet veilige optie kiezen… als offer voor de wetenschap.