All my life all the time so far away from home

16 mei 2016 - Granada, Spanje

Yass - Far away from home

De liefde en ik zijn altijd een ongemakkelijke combinatie geweest. Ongewild kwamen vaak de verkeerde mannen op mijn pad. Mannen die opeens een vrouw bleken te hebben, mannen die na een tijdje 5 jaar ouder of vader schenen te zijn of mannen die hun zaakjes op zijn zachts gezegd niet zo voor elkaar hadden als dat ze beweerden. Ik werd een soort van verbitterde FBI-agente die voor elke eerste afspraak naam en faam ging dood-googlen. Bovendien begon ik me tijdens mijn dates steeds meer als Geert Wilders in een Marokkaans badhuis te voelen. Ik vroeg me af waar ik mee bezig was en besloot me af te sluiten voor elke vorm van hartstocht. Als vrijgezel was ik immers altijd heel gelukkig geweest.  

Toen ik C.M. ontmoette, zag ik in hem dan ook geen potentiële huwelijkskandidaat. Sterker nog, ik dacht even een stalker erbij te hebben. Hij stuurde me geld toen ik van mijn pinpas beroofd werd in Barcelona en bleef daarna – op akelig aardige wijze – contact onderhouden. Zijn goedgeefse daad was de enige reden waarom hij niet als nummer 245 in mijn WhatsApp-blocklist kon verschijnen. Hij wenste me vaak een “splendid day” of vroeg me naar mijn weekend. Ik voel me erg beschaamd over mijn onhoffelijke houding wanneer ik onze gesprekken van maanden geleden teruglees.

Op een dag vroeg C.M. mijn Spaanse belnummer. Ik had genoeg van hem en besloot deze vraag volledig te negeren. In de nacht die volgde werd ik in de discotheek door alleen maar foute mannen lastig gevallen. Vol van frustraties besloot ik de aanhouder eens niet te laten verliezen en stuurde ik C.M. midden in de nacht mijn belnummer. Er volgden vele diepe gesprekken waarbij een belletje van 4 uren lang geen uitzondering meer was.

C.M. is sociaal nog intelligenter dan ik en dat beangstigt me. Bij een discussie waarschuw ik hem dat hij me niet mag manipuleren, waarbij hij baalt dat hij zijn tactieken moet aanpassen. We zijn allebei non-materialistisch, christelijk, ambitieus en kalm. De lijst met onze verschillen is daarentegen groter en dat maakt het omgaan met elkaar zo interessant. In de afgelopen maand zijn we 3 lange weekenden samengeweest en is mijn vertrouwen in de mensheid weer hersteld.  

2 geliefde Italiaanse huisgenoten verlaten aankomende week het huis. Alhoewel afscheid nemen steeds vanzelfsprekender dunkt te worden, is het voor mij nog altijd het moeilijkste gedeelte van het leven in de internationale setting. In een korte tijd hebben we veel met elkaar meegemaakt. Ze hebben mijn blaren doorgeprikt toen ik niet meer kon lopen, hun diepste geheimen met me gedeeld en waren er altijd bij als ik een internationaal diner organiseerde. We hebben gereisd, gelachen en gehuild. Maar, zoals ik iemand eens heb horen zeggen: “Het leven bestaat niet uit afscheid nemen, maar uit heel veel groeten.”

Foto’s

1 Reactie

  1. Christine:
    16 mei 2016
    Mooi lieveling ♡♡♡