I wanna free fall out into nothin'

24 juli 2017 - Dubrovnik, Kroatië

John Mayer - Free Fallin

Ik was in een botanische tuin in Tenerife toen een Spaanse man me aansprak. Hij had me camerafuncties op bloemen zien uitoefenen en vroeg of ik zelf ook op een foto wilde.  Vijf minuten later hadden we het over zijn onderzoek in Brazilië, waar hij kijkt naar de oorzaken van de verschillen in geboortecijfers tussen jongens en meisjes. Door een vak over geografie, demografie en bevolking wat ik op de universiteit in Granada volgde én door mijn onderzoeken met en over kinderen en geboortes in Bolivia en Guatemala, wist ik in het Spaans en in jargon kritische vragen te stellen. Hij zag een toekomstige samenwerking wel zitten en vroeg of hij mijn contactgegevens kon noteren. Hij had me die middag graag meegenomen naar een vulkaan, maar ik zou me die dag gaan verplaatsen naar de andere kant van het eiland. In de taxi kwam ik in gesprek met de chauffeur, die net als ik in Pattaya heeft gewoond. We kwamen uit op een analyse over hoe en waarom het voor zoveel Thaise vrouwen zo moeilijk is om uit de prostitutie te stappen. Ik heb het gesprek niet af kunnen maken, want ik kreeg een e-mail waarin mijn scriptiecijfer bekend werd gemaakt. Mijn laatste verplichte vak had ik afgesloten met een ruime voldoende; mijn Bachelordiploma Culturele Antropologie is binnen.

Ondanks dat mijn studie me over het algemeen vrij gemakkelijk is afgegaan, voelt het wel alsof ik bepaalde moeilijkheden overwonnen heb. Zo kom ik niet uit een academisch nest waar connecties aan overvloed zijn, mijn familie me helpt met sollicitatiebrieven schrijven of kritische feedback op mijn scriptie kan geven. Dit bleek gelukkig ook niet nodig om de eindstreep te bereiken. Sterker nog, mijn ouders hebben me juist waardes meegegeven die veel belangrijker bleken dan een gespreid bedje. Ze onderwezen me dat de combinatie van keihard werken en je dromen volgen altijd zullen leiden tot het beste.

Voorafgaand aan deze studie had ik mezelf niet alleen toegesproken dichtbij mijn eigen dromen te moeten blijven, maar ook iets bij te dragen aan de dromen van minder machtige mensen in de wereld. Om niet mijn eigen vrijheid te beperken, legde ik mezelf de druk op om geen aanspraak te maken op geld van de overheid wat ik ooit zou moeten terugbetalen. Dat ik met mijn stages en onderzoeken bij non-profitorganisaties in zowel Nederland als in het buitenland mijn idealen kon vervullen én ik schuldenvrij ben afgestudeerd, betekent voor mij dan ook meer dan het papiertje zelf.

Nu krijg ik vaak de vraag hoe ik het financieel dan red. Ondanks dat ik hier nooit heimelijk over zou doen, heb ik er niet eerder aandacht aan besteed in één van mijn blogs. Voor mij is het al moeilijk genoeg om in een consumptiemaatschappij te leven waarin medelanders zo gefocust zijn op materie en luxe en gesprekken hierover leiden dan vaak tot onbegrip van beide kanten. Ik heb ervoor gekozen om geen eten meer weg te gooien, alleen nog selectief te winkelen en afgedankte (maar erg welkome) kleding van vriendinnen of mijn zus te dragen. Ik zou niet snel overbodige gadgets kopen, temeer omdat ik de achterzijde heb gezien van o.a. kledingfabrieken in Cambodja en goudwinningen in de mijnen van Latijns-Amerika. Ik weet dat mensen letterlijk doodgaan door westerse hebzucht en ondanks dat het makkelijk is om hiervan weg te kijken, kan ik dat niet langer. In de afgelopen jaren heb ik ook brief na brief geschreven om extra studiebeurzen te krijgen voor mijn buitenlandavonturen en ondanks vele afwijzingen, ben ik nooit zonder extra financiële steun aan mijn lot overgelaten in het buitenland. Ik ben de fondsen en programma’s waarin de voorwaardes zich soms alleen beperkten tot “Friese voorouders hebben” of “een feministisch antropologisch onderzoek doen” erg dankbaar en wil de kans ook nemen om de particulieren die bepaalde projecten hebben gesteund te bedanken. Behalve een sobere en simpele levensstijl heb ik de afgelopen 8,5 jaren de meest uiteenlopende banen gehad die soms bijna niet meer part-time te noemen waren. Dan was ik mijn vijftigste uur van de week aan het werken als fietskoerier en kwam ik met mijn pizza’s over een brug waar een bootje met lallende studenten onderdoor voer. Terwijl zij wakker worden met katers, word ik wakker met krampen. Nu ik dit schrijf zit ik in een vliegtuig naar Kroatië en bedenk ik me dat een studentenvereniging het laatste is wat ik heb gemist in mijn Utrechtse studententijd.

Kortom: Vrijheid, kennis en ervaringen zijn voor mij de ultieme streefdoelen geworden om uiteindelijk mijn idealen van het verbeteren van de wereld na te streven. Financiële vrijheid is hiervoor noodzakelijk. Dit betekent niet dat ik rijk in materie wil zijn, maar rijk in mijn hart waarin zonder schulden leven de minimale eis is om iets bij te kunnen dragen aan de levens van andere mensen. Nu rest de vraag “wat ga je nu doen dan, nu je bent afgestudeerd?” waarbij ik eindelijk kan vertellen dat ik toestemming heb om vanaf september een semester in Norwich te studeren. Ik ga hier lessen Psychologie volgen om hopelijk toekomstig op individueel niveau mensen ook op psychisch vlak te kunnen helpen. “Waarom in Engeland?” Om mijn academische Engels te kunnen verbeteren en om geen stijlbreuk te plegen in mijn constante verlangen naar uitdagingen.

Tot zo ver mijn update (bij het plaatsen ervan inmiddels in Dubrovnik). Ik wens jullie lezers een stralende zomer.  

Foto’s

3 Reacties

  1. Marten en tineke:
    24 juli 2017
    Nu maar een week achterover leunen en genieten van vakantie met je familie. Laat je verwennen door je ouders, doen ze graag. Diepe buiging!
  2. Annabel Lerooy:
    24 juli 2017
    Ik hang aan je lippen bij het lezen van deze blogpost. Wat ben je toch een fantastisch mens! Blijf aub schrijven. Ik geniet er zo van. Je kunt alles zo mooi verwoorden en telkens zie ik dat je na een avontuur in het buitenland een beetje rijker geworden bent als persoon. Hopelijk spreken we nog eens af in Utrecht met Marjet erbij. Tot snel en geniet van je vakantie!
  3. Lia:
    25 juli 2017
    Gefeliciteerd met de toestemming om in Norwich te gaan studeren! Geweldig dat jouw inspanningen worden beloond! Zo te lezen gaan jullie met elkaar vakantie vieren in het práchtige Dalmatië! Benieuwd of je daar de hondensoort ook tegenkomt?! Veel plezier met elkaar!