She is so lucky, but why does she cry?

Britney Spears - Lucky

Vorige week had ik mijn laatste Zwitserse schooldag. Toen ik mijn paper inleverde, was mijn docent nogal verbaasd. ‘’Is dit je eindproduct?’’ vroeg hij. In de veronderstelling dat hij zojuist mijn meesterwerk afgekeurd had,  keek ik hem gechoqueerd aan. ‘’Niet dat het niet genoeg is, maar je hebt nog een maand tot de deadline.’’ Leraren zijn allemaal onder de indruk van mijn efficiëntie en productiviteit. Dit werd onderstreept toen de hele klas begon te klagen dat 5 weken tot de paperdeadline te kort is. De leraar stemde in met een maand verlenging. Ik stapte de klas uit en had als enige leerling vakantie.

Mijn vakantie begon een beetje ziekjes. Ik had een week lang last van stress en slapeloosheid, waarop mijn lichaam hevig reageerde. Gelukkig is het weer sinds het begin van mijn vakantie aangenaam, waarop ik niet alleen kan bijkomen van dit heftige semester, maar ook alvast kan wennen aan 30 graden.

Ik probeer zoveel mogelijk van het land te genieten nu ik er nog ben. Zo heb ik deze week de Niesen-berg met een gondel beklommen, een camping aan de rivier in Bern ontdekt en rond het meer van Genève gefietst. Al vanaf het begin van mijn verblijf, ga ik met name om met werkende internationals en mensen die hier wat langer studeren. Het lastige daarvan is, dat ik als enige het land moet verlaten. Een goede vriend heeft de organisatie van een reünie op zich genomen.

Gisteren ging ik met één van mijn vriendengroepen naar een groot park aan de rivier. Iedereen had eten en drinken meegenomen, zodat we een grote barbecue konden maken. Het is iets wat we regelmatig doen, maar toch nog altijd spontaan plaats vindt. Het is ondenkbaar in Nederland, waarin ik afspraken met vrienden minstens 1 week van tevoren moet plannen. Mijn vrienden zagen me zichtbaar genieten, van de natuur, de sfeer, het gezelschap. ‘’Renate zou zo nog wel 20 jaar in Bern door kunnen leven’’, merkte iemand terecht op.

Helaas houdt mijn avontuur snel op. Ik voel me aan de ene kant opgelucht,  omdat alles zo goed is gegaan. Ik kwam nogal somber Zwitserland binnen: Het was zo koud, zo duur, zo onbenaderbaar.  Uiteindelijk heb ik het zware onderwijssysteem overleefd, een financiële crisis weten te voorkomen en veel nieuwe vrienden weten te maken, waardoor ik warme gevoelens aan Bern zal overhouden. Aan de andere kant is het ook moeilijk om het leven wat je in 4,5 maanden hebt opgebouwd achter te laten. Gelukkig blijf ik het komende jaar een ‘’buitenlander’’, een positie die mij goed bevalt.
Dinsdag komen mijn ouders naar Bern om mij op te halen. Ze verblijven één dag en nemen me daarna mee naar Friesland. Ik ben slechts 12 dagen in Nederland en moet ook een aantal praktische zaken regelen. Ik hoop zoveel mogelijk familie en vrienden te zien in de tijd dat ik op Hollandse bodem ben, maar vind het lastig om dat van tevoren in te plannen. Ik ga van me laten horen.