He said me haffi work work work work work

Rihanna ft. Drake - Work 

De afgelopen weken zijn nogal heftig geweest. Ik bracht een weekend in Barcelona door, moest vervolgens afscheid nemen in Granada, was welgeteld 66 uren in Nederland (waarbij ik 1 uur na mijn aankomst bij een sollicitatie zat) en belandde in Athene voor een intensief zomerschoolprogramma. Ik heb in 5 maanden 13 keer een vliegtuig genomen en ben momentel wéér in een andere tijdzone. Mijn hersenen zijn er volledig van in de war; soms weet ik even niet meer waar ik ben of hoe mijn bed gepositioneerd staat tot de muur. Ik praat nog steeds Spaans tegen mensen  en heb vannacht mijn Belgische kamergenoot wakker gemaakt door een warrig betoog in mijn slaap te houden. Mijn lichaam kan – net als mijn bankrekening – niet wachten op stabiliteit. Echter is mijn rusteloze geest altijd in voor avontuur.

Ik boekte de goedkoopste tickets die ik kon vinden, met het gevolg dat ik een tussenstop in non-schengenland Oekraïne moest maken. Mijn medepassagiers waren niet zo aardig en probeerden bij alle paspoortcontroles voor te dringen. Hier hadden ze in Griekenland geen boodschap aan: alle passagiers met een EU-paspoort mochten eerst en zo stond ik opeens vooraan. Mijn vreugde was van korte duur, want de metro´s staakten en ik kwam terecht in een zweterige bus waarbij 5 kwartieren maanden leken te duren. Toen ik uitstapte bij het Syntagma plein, werd ik benaderd door een Griekse man. Hij merkte op dat ik nogal zoekend om me heen keek en wilde me graag helpen de weg te wijzen. Na een half uur strijden de conversatie te verlaten, was mijn wens om mijn eigen pad te gaan nóg niet duidelijk. Ik ben midden in het gesprek over het Peragorameer maar weggelopen.

Die avond maakte ik kennis met mijn huis en thuis voor de komende maand. Ik slaap en volg lessen visuele antropologie in het Nederlandse Instituut Athene. Dit van oorsprong archeologische instituut is op een prachtige locatie gelegen; vlakbij Akropolis, het bijbehorende museum en de nationale tuinen. Op de vrije dagdelen alvorens het programma begon, heb ik de omgeving wat kunnen ontdekken. Het is wennen om in een antropologische community te leven. Ik voel me vaak een verrader als ik tijdens de veganistische gesprekken over sojabonen en organische melk een souflaki of een broodje kipgyros zit te eten. Echter ben ik de enige die nog in mijn Bachelorstudie zit en leer ik elke dag wel wat van de ervaren mensen om me heen.

Mijn vrije tijd is net als mijn privacy erg zeldzaam. Er wordt van ons verwacht dat we de komende weken elke dag aan de slag gaan. Soms hebben we een dag vol hoorcolleges en besprekingen, een andere dag gaan we Athene in om veldwerk te verrichten wat uiteindelijk tot een antropologische film moet leiden. Met ups en downs geniet ik ervan. Gisteren volgde ik voor het onderzoek Roemeense muzikanten die in de metro hun muzikale kunsten oefenen en hiermee wat geld verdienen. Ondanks de barriere in taal, ben ik veel te weten gekomen. Door mijn veldwerk weet ik hoe het publieke transport in Athene werkt en heb ik ook het strand kunnen vinden voor een verfrissende duik. Mocht ik onbereikbaar lijken te zijn, ben ik daar te vinden.