Clap along if you feel like a room without a roof

15 november 2015 - Rurrenabaque, Bolivia

Pharrell Williams - Happy

Gedurende mijn hele leven heb ik al problemen met keuze en selectie; schoolvakken, vriendjes, de juiste schoenen bij een outfit, et cetera. Nadat ik 17 kilogram aan spullen in een koffer aan B.N. had meegegeven naar Nederland, had ik nog steeds teveel bagage voor het backpacken. Vriendin C.K. moest mijn tassen inpakken om alle 18 kilogram te laten passen. Ze heeft me geleerd dat je kleding het beste kunt oprollen en dan in je tassen kan stoppen. In ruil ervoor leer ik haar alle tactieken van het wildplassen.

Na een nachtbus van 8 uren, waren we in La Paz beland. Het is een stad die op 3600 meter ligt en kortademigheid en misselijke gevoelens zijn directe gevolgen van deze hoogte. We probeerden ons over de vermoeidheid heen te zetten en participeerden in een rondleiding door de stad. De Boliviaanse rondleiders waren nogal uitzonderlijk, aangezien ze goed Engels spraken en met veel sarcasme perfect wisten te reflecteren op hun cultuur. Alhoewel ik op de Universiteit boeken over Bolivia heb gelezen en ik tijdens mijn onderzoek over kinderarbeid in Cochabamba veel te weten ben gekomen over de geschiedenis, gewoontes en eigenaardigheden van dit land, kwam ik nog veel nieuwe dingen te weten. Zo hebben de inheemse vrouwen, genaamd cholitas, hun hoeden op een bepaalde stand staan die gelinked aan hun relatiestatus is. Een scheve hoed geeft aan dat ze weduwe of vrijgezel zijn en open staan voor een nieuwe relatie. Opeens kijk ik met andere ogen naar de mensen tussen wie ik inmiddels al 4 maanden leef.

La Paz heeft verschillende kabelbanen waarmee je naar meerdere delen van de stad kunt. Deze kabelbanen zijn ontworpen door een Zwitser en verschrikkelijk modern. Niet denkend aan de lage prijzen ervan of het uitzicht onder me, waande ik me weer even in Bern. Toen we in het zuiden van de stad uitstapten, kwam ik er al snel achter dat dit gedeelte, in tegenstelling tot Cochabamba, het rijkere gedeelte is. De BurgerKing heeft hier dezelfde status als een Michelin sterrenrestaurant in Nederland en C.K. en ik hebben hier dan ook onze ogen uitgekeken. Rijke kinderen gaven hier hun kinderfeestje en dat was op zijn zachtst gezegd nogal anders dan de speurtochten die mijn moeder altijd op mijn verjaardag in het weiland uitzette.

We ontmoeten veel bijzondere mensen. Zo slapen we in hostels met vreemden op de kamer, omdat deze optie als eerste op Booking.com verschijnt als je op prijs selecteert. Ook hebben we een uur lang met een Amerikaan gesproken die 12 jaar in een Boliviaanse gevangenis heeft gezeten voor drugssmokkel. Hij vertelde ons over het corrupte systeem en alle luxes die rijke gevangenen hebben. Van jacuzzi’s tot escortservice en van drugsplantages tot cellen van bijna 700 euro.

Vanmorgen zijn we naar de jungle van Rurrenabaque vertrokken. We hadden een taxibus als reisoptie gekozen; 3 keer goedkoper dan het vliegtuig en 2 keer zo snel dan een Boliviaanse bus. De deal was dat we met 2 Israeliërs van ons hotel zouden gaan. Toen de taxifchauffeur 2 uren te laat kwam, verontschuldigde hij zich niet voor zijn onzorgvuldigheid. In plaats daarvan kwam hij met de mededeling dat er 2 Bolivianen en een baby mee zouden gaan reizen, waar bijna geen plek voor was. Als we het niet wilden, moesten we 13,50 euro per persoon extra betalen. Even later zaten we met 2 Israeliërs, 2 cholitas en een baby in een 5-persoonsauto. 10 uren lang op weg naar de jungle, waarbij we heel veel bijzondere dieren zijn tegengekomen.

Aangekomen nam ik gelijk een duik in het zwembad. Ik keek naar de maan met daaronder een junglerivier. Op de achtergrond stond er een speaker met muziek van Pharrell Williams op. “Clap along if you feel like a room without a roof. Because I’m happy. Clap along if you feel like happiness is the truth,” ik begon spontaan in mijn handen te klappen.

Foto’s